You wanna buy some death-sticks?

1/05/2014

Po nieprzespanej nocy (Narzeczonego nawiódł jakiś wstrętny, przedłużający się atak kaszlu) – późny start (11-12:00) i zupełnie niezobowiązujący dzień. Praca w podgrupach, każde na swoim stanowisku (czytaj: kanapa dla niego, biurko dla niej). Uzupełniłam dla jaj aplikację na uniwersytet w Wenecji, no bo w sumie, why not? To był typowy przykład akademickiego bla bla – jak coś powiedzieć, nie mówiąc nic J

Popołudniu udałam się na urodziny kolegi z byłej pracy, kolejne co ja robię gdy nic nie robię, gdzie kiedy z kim, podróże?, pisanie? o fajnie, sorry, ale już muszę uciekać, jesteśmy w kontakcie, do następnego nie-razu.

Prawdziwym gwoździem dnia okazała się jednak być wyprawa do hindusko-pakistańskiej restauracji – oblizywałam się niemiłosiernie, obsługa profesjonalna, ceny bardziej niż przyzwoite, muzyka niecodzienna, inny świat. 

Po której nie pozostało nic innego, jak się walnąć przed telewizor oglądając „Gwiezdne wojny” (ja ponoć słodko spałam jak niemowlę)…
Przypomniał mi się ulubiony cytat:

- You wanna buy some death-sticks?
- You don't want to sell me death sticks.
- Ah, I don't want to sell you death sticks.
- You want to go home and rethink your life.

- I want to go home and rethink my life J



Commentaires

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

pierwsze półrocze

Image
Dokładnie rok temu (29.06.2018) zmarła niespodziewanie teściowa. Przez ten rok, oprócz niej, odeszły nam aż trzy inne osoby (Tima chrzestny i wujek w jednej osobie, mój sześcioletni bratanek oraz najstarsza siostra ojca). Ale o drugim półroczu 2018r. już pisałam. Tu chciałam podsumować pierwsze półrocze 2019r. W styczniu odbyłam pierwszy od dawien dawna wyjazd służbowy (do Danii), co nie tylko było bardzo fajnie, ale i dało mi do myślenia o spójności społecznej (moje nowe hobby). Niestety pod koniec stycznia, stan Franka znacznie się pogorszył – zgasł jak wiecie 02 lutego. Polecieliśmy we czwórkę do Polski. Dzień po pogrzebie (tragiczne wydarzenie samo w sobie) zniknął mój portfel z wszystkimi dokumentami. Po powrocie do Belgii więc zaczęłam odtwarzać wszystkie dokumenty. Gdy już wszystko odtworzyłam, 1/ portfel się odnalazł a 2/ ja dostałam belgijskie obywatelstwo, co oznaczało na nowo wyrobienie sobie części dokumentów, np. dowodu belgijskiego, a już nie karty stałego pobytu. ...
Lire la suite

Franio

Image
O Twoich narodzinach dowiedziałam się smsem. Urodzony 4 lipca 2012, w amerykańskie święto. Bodajże kilka dni przed terminem ; ciąża bezproblemowa. Jakoś koło 6:30 obudził mnie brzęczyk telefonu obok poduszki. Początkowo pomyślałam, że to budzik, a tu niespodzianka – powitał mnie MMS o treści „Bonjour, tante Tina” (Dzień dobry, ciociu Tino) i zdjęcie kilkugodzinnego malucha, z pieluszką tetrową naciągniętą na głowę, i otwartymi oczami ozdabiającymi twarz. To było jedno z najmilszych powitań! Poleciałam do cukierni i kupiłam dwa ciasta by z tej okazji przynieść do pracy. Radość i duma z pierwszego wnuczka w obu rodzinach, pierwszego bratanka. Z racji tego, że mieszkam zupełnie gdzieindziej, śledziłam Twój rozwój zdalnie – zdjęcia, telefony.  W trzecim tygodniu życia, okazało się, że jak rodzice – jesteś alergikiem i że masz AZS (atopowe zapalenie skóry), choroba, która bardzo uprzykrza życie, ale która się i tak okaże wakacjami w porównaniu do tego, co miało nastąpić niesp...
Lire la suite

O motylach i otwieraczach oczu

Image
Teraz o tym, co „my tu w ogóle robimy”, bo to paląca kwestia J Po pierwsze, traktujemy naszą włóczęgę po Afryce jako życiową przygodę, jako zdobywanie wielowymiarowego, życiowego, doświadczenia, którego nie sposób zaznać siedząc na kanapie przed telewizorem. Chcieliśmy doświadczyć Afryki wszystkimi zmysłami, dotknąć, poczuć. Chcieliśmy zmierzyć nasze marzenia i gdybania z rzeczywistością. Czy to już samo w sobie nie wystarczy, jako powód? Po drugie, jako że oboje mamy ciągotki do pomocy rozwojowej, w Kenii jesteśmy akurat wolontariuszami przy czymś à la lokalna NGO. Organizacja ta, o nazwie „Kipepeo” (motyl) ma status „community based oragnization” (wymiar wspólnotowy), a jej głównym powołaniem jest „empower local community” (czyli usamodzielnienie lokalnej społeczności, tak aby mogła sama podejmować decyzje i kierować, w sposób oświecony, własnym życiem). Przynajmniej takie jest założenie. Założyło ją kilka lat temu trzech zmotywowanych dwudziestoparulatków o powołaniu ...
Lire la suite