cavajava

Wczoraj, mimo tego że poniedziałek i tego, że córka zbudziła mnie przed 5:59 rano, miałam bardzo fajny dzień (mówię dzień, nie późny wieczór, bo ten akurat był do d). A więc : w pracy się nie przemęczyłam bo byłam tylko pół dnia, podczas lunchu spotkałam się w dawno niewidzianym kolegą, a potem, przez całe popołudnie, miałam bardzo interesujące, interaktywne szkolenie podczas którego poznałam nowe rzeczy i nowych ludzi. Gdy wróciłam do domu, Mąż puścił i rozwiesił pranie, ugotował i pozmywał po obiedzie, odebrał dzieci ze żłobka, posprzątał i zaopatrzył domostwo w zakupy. A ja jeszcze wieczorem wyskoczyłam na dwie godziny do mojej biblioteki spotkać pisarza belgijsko-tureckiego pochodzenia. A to że w mojej bibliotece wszyscy już mnie znają i czuję się jak w domu…  Kenan bardzo mądrze mówił, mimo młodego wieku uważam go za dojrzałego pisarza: https://fr.wikipedia.org/wiki/Kenan_G%C3%B6rg%C3%BCn Więcej takich dni, proszę!

Zmieściłam się w jeansy sprzed 4 lat i 2 ciąż – jest sukces! Według współczesnej psychologii, terapia narracyjna skupia się na nadawaniu przez ludzi sensu swoim doświadczeniom. Czyli ponoć jest związek między tym, jak dana osoba opisuje siebie i swoje życie a tym, jak go doświadcza i je rozumie. Piszę o tym bo od końca lata wydarzyło się tyle w moim życiu i poznałam tyle osób, że ciężko mi to wszystko zinterpretować inaczej niż : „ szukam i doświadczam ” . Szukam, więc doświadczam. Doświadczam i szukam dalej. Konferencje naukowe, spotkania najróżniejszego sortu (najczęściej w grupach), rozmowy, urodziny, parapetówki, rocznice, testy, egzaminy, ośrodki oceny, wernisaże, dziennikarze, pisarze, kurs języka polskiego, który prowadzę raz w miesiącu dla ojców pół-polskich dzieci… do tego sprawy natury medyczno-pielęgnacyjnej: fizjoterapia, stomatolog, fryzjer, wyprzedaż rzeczy po dzieciach (i wszystko, co się z tym wiąże…), kończenie ostatniej książki typu vademecum dla studentów, negocj