Portugalia w 10 dni

Mój portugalski pobyt dobiega końca.

Dla miłośników statystyk:

- spędziłam w Porto 10 nocy, w tym 3 z Narzeczonym
- miałam 8,5 słonecznych dni
- nocowałam w 3 różnych miejscach, 2 hostelach i 1 czymś à la prawie dom schadzek
- codziennie mówiłam po portugalsku, choć trafiał się też angielski, francuski, niderlandzki a nawet włoski
- miałam ze sobą 4 książki
- oprócz Porto, zwiedziłam Coimbrę, Aveiro, Bragę, Guimarães, Vianę do Castelo
- piłam niezliczone kawy i jadłam niezliczone pasteis de nata. Oraz owoce i rybę prawie codziennie.
- kupiłam 2 pary butów. I sukienkę.
- fotografowałam dziesiątki kafelków – oczywiście nie mam pojęcia, co z tymi zdjęciami zrobić
- nie znalazłam się w żadnej niebezpiecznej sytuacji
- w sumie Portugalię kocham, tak jak kocham…

… oddawanie się pisaniu, czytaniu i marzeniu w ilościach nieprzyzwoitych J


Commentaires

Enregistrer un commentaire

Posts les plus consultés de ce blog

Bliska wypaleniu, ukrywam się w poczekalni u ginekologa…

Image
…bo u nas ciągle zabawnie, a nawet zabawniej niż zwykle. Nie wiem jak udało mi się skończyć kolejny tom „1Q84”… Mój poniedziałek na przykład wyglądał tak: Na 8:30 odprowadzam dziecko do żłobka, w drzwiach dziecko na mnie rzyga, ale nie mam czasu się przebierać więc wybieram świadomie pachnieć pół dnia kwasem mlekowym. Sama lecę na szkolenie na 9. Tak, bo teraz, proszę państwa, chodzę na szkolenie z grafiki komputerowej. Dostarcza mi to dodatkowych atrakcji, choćby w tym, że znów poczułam się jak studentka: buzi buzi dzwonek przerwa kanapka J O 13:15 lecę do domu coś przekąsić i na 14:15 do żłobka po małą. I tak mniej więcej (gdy jest na pół dnia) przez kolejne 30 dni roboczych. W rekordowym tempie puszczam dwa prania, sterylizuję butelki, wychodzę z na spacer, do sklepu, zmywam, rozkładam ubrania. Koło wpół do piątej dopada mnie: zatrucie pokarmowe, dół i góra. Jednym okiem kontrolując małą, sama albo jestem tuż po sprzątaniu albo tuż przed kol
Lire la suite

Fakty

Image
Jaki by ł  ten rok? Oto mój rok w przeogromnym skrócie, a raczej wybrane mocniejsze momenty miesiąc po miesiącu, z ograniczon ą  interpretacj ą   J Styczeń Ze stycznia pamiętam dwa wydarzenia:  moja 40-stka przedłużenie kontraktu w pracy Luty W lutym miałam prowadzić po raz pierwszy trzy warsztaty kreatywnego pisania opłaconymi przez władze lokalne – co było dla mnie nie tylko premierą i przeżyciem ale też jak się potem miało okazać wejściem do polityki lokalnej Marzec zrezygnowałam wyjazdu do Włoch gdzie miałam na forum międzynarodowym przedstawić wyniki moich warsztatów bo tego wszystkiego robiło się trochę too much : praca na pełen etat + dzieci „chorujące” (w cudzysłowie bo nie jakoś poważnie, ale na tyle że trzeba było brać wolne)  warsztaty i wernisaż. Trzeba podkreślić że z tymi wszystkimi akcjami związanymi z władzami gminy są (czego się nie widzi) spotkania: spotkania przed, w trakcie i po (które można by spokojnie załatwić przez telefon), a
Lire la suite

Naprawiacz kobiet

Image
Poszliśmy z Mężem i dobrą koleżanką na film o Denisie Mukwege, kongijskim ginekologu i rzeczniku praw kobiet, który „naprawia” kobiety-ofiary gwałtów zbiorowych we wschodnim Kongu. Film jest szokujący (miejscami zbyt pompatyczny), ale przekaz jasny: - Kobiety (dziewczynki oraz nawet niemowlęta) są i były niestety kartą przetargową w kongijskich wojnach. Nie chodziło „po prostu” o gwałt – tylko o brutalne ich wyniszczenie, fizycznie i psychicznie, tak by nie mogły już mieć dzieci i były odrzucane społecznie. Mukwege nie tylko „reperuje/zszywa/naprawia” ich ciało, ale również dba o ich powrót psychiczny, wspiera małą przedsiębiorczość, organizuje warsztaty psychologiczne dawania sobie rady z izolacją i traumą, pomaga w przywracaniu ich kobiecości, w braniu się w garść. - Sprawcy pozostali na wolności. - Społeczność międzynarodowa nie zrobiła nic. - Dr Mukwege – człowiek niesamowity – dostaje co prawda honoris causa i często przemawia przed najważniejszymi zgromadzeniami
Lire la suite